ekoart

Wystawa w Domu Kultury Polan STO

BALLADA

W swojej przestrzeni wysokiej,
nad miastem i nad morzem,
szeroko rozłożywszy skrzydła,
białe ptaki zawisły...

Nad dachami i nad ulicami,
nad codziennym szarym życiem,
głośno i bardzo dziwnie
ptaki o czymś krzyczą...

Wysoko gdzieś w innym wymiarze,
w innej bezkresnej przestrzeni,
są czyste rzeki i dusze.
Może w tym wasz dziwny krzyk?

Lecicie poza czasem ptaki,
daleko i nieosiągalnie!
I mnie pomóżcie wznieść się
w tę dal, o której marzę!

Anastazja Fietisowa